گاهی اوقات کیست گانگلیون علائمی ایجاد نمی کند. در بیشتر افراد بسته به سطح فعالیت شما می‌آیند و می‌روند: زمانی که شما فعال هستید اندازه آنها افزایش می‌یابد و زمانی که استراحت می‌کنید اندازه آنها کاهش می‌یابد.
مواقع دیگر می توانند باعث درد یا ناراحتی شوند. آنها همچنین می توانند باعث بی حسی و سوزن سوزن شدن برخی از اعصاب حسی کوچک شما شوند. در این مطلب از مقالات دکتر حسینی به برسی این بیماری روش های درمان کیست گانگلیون و راهکار های مناسب برای التیام این عارضه پرداخته ایم.
کیست گانگلیون چیست؟
کیست های گانگلیونی کیسه های مایعی هستند که در اطراف مفاصل و غلاف تاندون در نتیجه تحریک یا ضربه مفصل یا تاندون ایجاد می شوند. آنها معمولاً بیضی یا گرد هستند و ممکن است نرم یا سفت باشند.
از آنجایی که اغلب در مناطقی که مفصل یا تاندون به طور طبیعی از جای خود بیرون می‌زند، ایجاد می‌شوند، کیست‌های گانگلیونی معمولاً در پشت مچ دست یا در جلوی مچ دست شاهده می شوند.
جراحی کیست گانگلیون
اگر رویکردهای غیرجراحی درد شما را کاهش نداد، پزشکان ممکن است در مورد برداشتن کیست با جراحی صحبت کنند. ما می توانیم به شما کمک کنیم تصمیم بگیرید که آیا جراحی منطقی است یا خیر؟
برداشتن آرتروسکوپی : که یک تکنیک جراحی کم تهاجمی است، در طول یک برش آرتروسکوپی،با یک دوربین کوچک و ابزار کوچک به مچ دست شما نگاه می کنند. از طریق یک برش بسیار کوچک، جراحان می توانند کیست را با برش دادن ساقه خارج کنند. با برداشتن ساقه، کیست خود به خود ناپدید می شود.
برداشتن باز : در حین برش باز کیست، از دوربین استفاده نمی شود و برای برداشتن آن، برش بزرگتری در بالای کیست ایجاد می کنند. ساقه ای که از مفصل یا غلاف تاندون می آید را جدا می کنند تا احتمال رشد مجدد آن کاهش یابد.
کیست های گانگلیونی
توده های خوش خیم روی مچ دست کیست گانگلیون نامیده می شود. هنگامی که جراحان تشخیص می‌دهند که توده روی دست شما کیست گانگلیونی است، علائمی از درد، بی‌حسی، گزگز یا کاهش دامنه حرکتی وجود دارد،
اگر این علائم از بین نرفت و علائمی را تجربه کردید که شما را آزار می دهد، ممکن است یک روش غیر جراحی یا جراحی را توصیه کنیم.
هنگامی که کیست برداشته می‌شود یا اندازه آن کاهش می‌یابد، فیزیوتراپی می‌تواند با آموزش تمرین‌هایی برای افزایش قدرت، انعطاف‌پذیری و هماهنگی دست و بازگرداندن حداکثر دامنه حرکتی (ROM) به مچ دست و دست ، به کاهش تورم و ناراحتی کمک کرده و از بروز حوادث بعدی جلوگیری کند. . پس از یادگیری، این تمرینات را می توان در خانه انجام داد:
- تمرینات غیرفعال (شما با استفاده از دست دیگر یا درمانگر مچ دستتان را حرکت می دهد)
- تمرینات فعال (شما به تنهایی مچ دست را حرکت می دهید)
- تمرینات تقویتی با وزنه و بدون وزنه
- اکستنشن انگشت با استفاده از نوار لاستیکی مخصوص
- تمرینات با استفاده از توپ
- تمرینات باند مقاومت برای بهبود
انواع مختلفی از کیست ها وجود دارد، ما می توانیم یک برنامه ورزشی متناسب با نیازهای خاص شما برای کمک به جلوگیری از آسیب مفصلی در آینده و کاهش احتمال تشکیل کیست دیگر طراحی کنیم. به دست آوردن مجدد قدرت کامل شما را قادر می سازد بدون درد یا ناراحتی قابل توجه به فعالیت های عادی بازگردید.
فیزیوتراپی پس از درمان کیست گانگلیون
کیست گانگلیون می تواند عواقبی برای فعالیت های روزانه داشته باشد. برداشتن جراحی همیشه انجام نمی شود، گاهی اوقات کیست می تواند بدون هیچ درمانی یا تنها با درمان ناپدید شود. هدف درمان استفاده عادی از دست است. اگر درمان بعد از برداشتن جراحی انجام شود.انجام فیزیوتراپی برای بازگشت به فعالیت های زوزانه الزامی است.
همانطور که در بالا اشاره شد هدف اصلی فیزیوتراپی بازگرداندن استفاده طبیعی از دست است. بنابراین باید تحرک کامل تمام مفاصل دست را به دست آوریم. در بیشتر پروتکل ها از تمرینات زیر برای دستیابی به تحرک کامل استفاده می شود .
تمرینات PROM (غیرفعال): ۳ مفصل انگشت (MCP، PIP و DIP-joints) و ۲ مفصل مچ (رادیوکارپال و مفصل مدیوکارپال) وجود دارد. مهم این است که تمام حرکات ممکن آموزش داده شوند.
تمرینات PNF (تسهیل عصبی عضلانی حس عمقی): انگشت توسط درمانگر در حالت خم شدن نگه داشته می شود. بیمار باید این وضعیت را برای مدتی (فعال) حفظ کند، سپس بیمار انگشت را شل می کند. برای انگشتان دست تکرار کنید.
تمرینات سر خوردن تاندون: از خم شدن مچ با اکستنشن انگشت تا کشش مچ با خم شدن انگشت.
تمرینات انسداد: کف دست خود را به سمت بالا روی میز قرار دهید. با دست مخالف خود انگشت آسیب دیده را در قسمت میانی درست زیر مفصل انتهایی بگیرید و نگه دارید. فقط در حالی که بقیه انگشت را صاف نگه داشته اید، انگشت را در انتهای مفصل خم کنید و صاف کنید. این کار را برای همه مفاصل و انگشتان تکرار کنید.
همچنین کاهش بافت اسکار برای بازگرداندن تحرک عملکردی، بهبود دامنه حرکتی و کاهش درد بسیار مهم است. هنگامی که شروع به کشش و کشیدن آن می کنید، بازسازی بافت اسکار رخ می دهد. در این مورد، کشش دست به تراز کردن فیبرهای کلاژن کمک می کند تا به حالت عادی بازگردند. این تنظیم مجدد رشته های کلاژن باعث می شود بافت بهتر بتواند نیروهایی را که در طول روز به آن وارد می شود، تحمل کند.
روش دیگر برای کمک به بازسازی بافت اسکار در پوست ماساژ است. این همچنین می تواند به شل شدن هرگونه چسبندگی بین اسکار و بافت زیرین و فاسیا کمک کند. حرکات کششی، ماساژ اسکار همراه با ورزش‌های انعطاف‌پذیری و قدرتی می‌تواند به شل شدن بافت اسکار کمک کرده و از انجام بازسازی مناسب اطمینان حاصل کند.
با درمان تخصصی، امکان بهبودی سریعتر وجود دارد. بیماران مبتلا به کیست گانگلیونی می توانند ۲ هفته پس از برداشتن جراحی از دست خود استفاده کنند.
آیا فیزیوتراپی می تواند بعد از برداشتن کیست گانگلیون کمک کند؟
فیزیوتراپی پس درمان کیست گانگلیون می تواند به سرعت بخشیدن به زمان بهبودی کمک کند و به شما کمک کند، سریعتر به فعالیت های معمول خود بازگردید. در اینجا برخی از روش‌هایی که فیزیوتراپیست شما می‌تواند به شما در بازیابی عملکرد دستتان کمک کند آورده شده است:
- ورزش با دامنه حرکتی غیرفعال با فیزیوتراپ
- تمرینات دامنه حرکتی فعال
- تمرینات تقویتی
- تمرینات اکستنشن انگشت
- تمرینات با استفاده از توپ
اگر تا به حال آسیبی در دست یا مچ دست خود داشته اید، می دانید که چقدر می تواند محدود کننده باشد. دستان ما برای حرکات ما در زندگی حیاتی هستند و درد، ناراحتی یا یک توده می تواند سرعت ما را کاهش دهد و باعث ایجاد استرس غیر ضروری در زندگی ما شود. اگر جراحی کیست گانگلیون دارید، ما به شما کمک می کنیم تا با بهترین متخصص طب فیزیکی و توانبخشی هرچه زودتر به انجام فعالیت های روزانه خود بازگردید.
فیزیوتراپی برای درمان کیست گانگلیون
هدف اصلی فیزیوتراپی پس از درمان کیست گانگلیون بازگرداندن حرکت طبیعی و تحرک کامل دست است.
بی حرکتی:مچ دست با استفاده از بریس یا بانداژ فشاری بی حرکت می شود.
لیزر درمانی
لیزر درمانی برای کاهش درد و التهاب استفاده می شود.
یکی از راه هایی که طب فیزیکی برای درمان پیش روی این افراد می گذارد استفاده از لیزر پرتوان است. در مقاله لیزر پرتوان به صورت کامل از این روش درمانی سخن گفته ایم.
تمرین دامنه حرکتی فعال
تمرینات دامنه حرکتی فعال پس از درمان جراحی برای کاهش تسکین و کاهش بافت اسکار انجام می شود. مفاصل متاکارپ، پروگزیمال اینترفالانژیال، مفاصل بین فالانژیال دیستال و مفاصل مچ دست یعنی مفصل رادیوکارپال و مدیوکارپال تمرین داده می شود.
تمرینات غیرفعال دامنه حرکتی
تمرینات غیرفعال دامنه حرکتی دست و مچ برای شروع حرکت دست انجام می شود.
ورزش مقاومتی:از تمرینات مقاومتی برای تقویت عضلات انگشتان استفاده می شود، این کار را می توان با استفاده از توپ فشاری، کش و غیره انجام داد.
تمرینات تسهیل عصبی عضلانی حس عمقی (PNF):انگشت توسط درمانگر در حالت خم شدن قرار می گیرد. سپس از بیمار خواسته می شود تا برای چند ثانیه همان موقعیت را حفظ کند و سپس از بیمار خواسته می شود انگشت خود را شل کند. سپس از او خواسته می شود که تکرار کند.
تمرینات تاندون سر خوردن:از بیمار خواسته می شود که تمرینات تاندون گلایدینگ را از خم شدن مچ با اکستنشن انگشت تا اکستنشن مچ با خم شدن انگشت انجام دهد.
تمرینات مسدودسازی:از بیمار خواسته می شود تا با قرار دادن کف دست به سمت بالا روی میز، تمرینات مسدودکننده را انجام دهد. با دست مخالف، از او خواسته می شود که انگشت آسیب دیده را در قسمت میانی درست زیر مفصل انتهایی گرفته و نگه دارد. سپس انگشت را در مفصل انتهایی خم می کند و در حالی که بقیه انگشت را صاف نگه داشته است. از او خواسته می شود تمرینات یکسانی را برای همه مفاصل و انگشتان تکرار کند.
حرکت بافت اسکار برای بازگرداندن تحرک عملکردی استفاده می شود، دامنه حرکتی را بهبود می بخشد و همچنین درد را کاهش می دهد. کشش برای تنظیم مجدد فیبرهای کلاژن انجام می شود که به آنها اجازه می دهد به حالت عادی برگردند. این تنظیم مجدد رشته های کلاژن به بافت کمک می کند تا نیروهایی را که در طول روز به آن وارد می شود، تحمل کند.
همچنین می توان ماساژ را برای تحرک بافت اسکار انجام داد. این همچنین می تواند چسبندگی بین اسکار و بافت زیرین و فاسیا را شل کند. هم حرکات کششی و هم ماساژ انعطاف پذیری را افزایش می دهد و از انجام بازسازی مناسب اطمینان می دهد.
لینک های پر بازدید
