آرتروز گردن و کمر
آرتروز گردن و کمر، بیماری است که در آن مفاصل گردن و کمر تحت تاثیر قرار می‌گیرند و باعث تخریب و آسیب دیدن غضروف مفاصل میشود. این بیماری معمولا با پیری و بالارفتن سن همراه است و به دلیل فشار و استفاده زیاد از مفاصل در طول عمر، احتمال بروز آن در افراد بالای ۵۰ سال بیشتر است.
علائم این بیماری شامل درد، سفت شدن، تورم و کاهش حرکت مفاصل می‌باشد. درمان این بیماری شامل داروهای ضد التهاب، فیزیوتراپی، تغذیه مناسب و در صورت لزوم جراحی مفصل است.
آرتروز گردن چیست؟
آرتروز گردن شامل تغییراتی در استخوان ها، دیسک ها و مفاصل گردن است. این تغییرات آرتروز گردن،ناشی از فرسودگی طبیعی پیری است. با افزایش سن، دیسک های ستون فقرات گردنی به تدریج تجزیه می شوند، مایعات خود را از دست می دهند و سفت تر می شوند. آرتروز گردن معمولا در افراد میانسال و مسن رخ می دهد.
آرتروز کمر چیست؟
آرتروز کمر یک مشکل رایج در ستون فقرات کمری (پنج استخوانی که قسمت پایین کمر را تشکیل می‌دهند) است. در حالی که آرتروز ستون فقرات کمری بیشتر در افراد مسن دیده میشود، میتواند در کارگران سنگین، افراد چاق یا هر کسی که قبلاً آسیب نخاعی داشته است نیز آرتروز کمر،ایجاد شود.
علائم آرتروز گردن
- سفتی و درد گردن
- سردردی که ممکن است منشأ آن از گردن باشد
- درد در شانه یا بازوها
- ناتوانی در چرخاندن کامل سر یا خم کردن گردن، که گاهی اوقات در رانندگی اختلال ایجاد می کند
- صدای ساییدن یا احساس آن هنگام چرخاندن گردن
علائم کمتر رایج یا “غیر معمول” عبارتند از سرگیجه، سردرد، تپش قلب، حالت تهوع، ناراحتی در شکم یا سیستم گوارش، وزوز گوش، تاری دید و مشکلات حافظه .برخی از مطالعات همچنین نشان می‌دهند که گردن درد مزمن ناشی از عللی مانند آرتروز با افزایش فشار خون مرتبط است.
علائم اسپوندیلوز گردن با استراحت بهبود می یابد. علائم در صبح و دوباره در پایان روز شدیدتر است.
اگر آرتروز گردنی منجر به فشار بر نخاع شود ، می تواند به نخاع فشار وارد کند، وضعیتی به نام میلوپاتی گردنی ایجاد کند.
علائم آرتروز گردن همراه با میلوپاتی عبارتند از:
- سوزن سوزن شدن، بی حسی و/یا ضعف در بازوها، دست ها، ساق پاها یا کف پاها
- عدم هماهنگی و مشکل در راه رفتن
- رفلکس های غیر طبیعی
- اسپاسم عضلانی
- از دست دادن کنترل بر مثانه و روده (بی اختیاری)
یکی دیگر از عوارض احتمالی آرتروز گردن، رادیکولوپاتی گردنی است، زمانی که خارهای استخوانی که از مهره های ستون فقرات خارج می شوند بر روی اعصاب فشار می آورند. انتشار درد به یک یا هر دو بازو شایع ترین علامت است.
ارتروز گردن و درد دست راست یا چپ
رادیکولوپاتی گردنی وضعیتی است که منجر به اختلال عملکرد عصبی ناشی از فشرده شدن و التهاب هر یک از ریشه های عصبی ستون فقرات گردنی (گردن) می شود. اختلال عملکرد عصبی می تواند شامل درد شدید، ضعف عضلانی و/یا بی حسی باشد. ستون فقرات گردنی از هفت استخوان (مهره های C1-C7) تشکیل شده است. مهره ها به محافظت از نخاع شما در برابر آسیب کمک می کنند. بین مهره های شما در ستون فقرات بالشتک های گردی به نام دیسک وجود دارد. نخاع شما مانند یک بزرگراه عمل می کند که اعصاب واقع در سراسر بدن شما را به مغز شما متصل می کند تا مغز شما بتواند سیگنال ها را ارسال کند و با بقیه بدن شما ارتباط برقرار کند. ریشه عصبی بخش اولیه عصبی است که نخاع شما را ترک می کند. این ریشه اعصابی است که به قسمت های دیگر بدن شما گسترش می یابد. ریشه های عصبی مختلف از دو‌سمت ستون فقرات شما به قسمت های مختلف بدن شما گسترش می یابد.
هنگامی که یک ریشه عصبی گیر می کند، می تواند اعصاب متصل به آن را تحت تاثیر قرار دهد. به همین دلیل است که یک عصب فشرده در گردن شما می تواند باعث دردی شود که به بازوی انتشار میابد
اگه بیرون زدگی دیسک یا تغییرات ناشی از ارتروز در سمت راست کانال نخاعی باشد بر روی ریشه عصبی سمت راست گردن فشار بیارد باعث درد گردن با انتشار به دست راست شود اگر تغییرات ارتروزی یا بیرون زدگی دیسک به سمت چپ کانال نخاعی باشد بر روی ریشه عصبی سمت چپ نخاع گردن فشار میترد باعث درد انتشاری از گردن به دست چپ میشود.
علایم آرتروز کمر
هنگامی که مفاصل ستون فقرات کمری دچار آرتروز می شوند، حرکات در قسمت پایین کمر می توانند دردناک و سفت شوند. در حالی که می توان تلاش هایی برای کاهش این علائم انجام داد، اما این وضعیت به مرور زمان پیش رونده و بدتر می شود.
افراد مبتلا به آرتروز کمری اغلب متوجه می‌شوند که کمرشان به خصوص در صبح سفت است و به تدریج در طول روز نرم میشود. علائم با فعالیت طولانی مدت یا شدید بدتر می شوند. حتی نشستن برای مدت طولانی نیز می تواند باعث ناراحتی شود.
پیشرفت آرتروز کمر، باعث ایجاد ناهنجاری استخوانی بیشتر می شود، خارهای استخوانی (استئوفیت ها) می توانند ایجاد شوند و مستقیماً بر روی ریشه های عصبی فشار بیاورند. این می تواند باعث ایجاد درد سیاتیک شود.
سیاتیک با یک درد شدید و تیرکشننده مشخص می شود که از اطراف کمر یا باسن سرچشمه می گیرد و به سمت پایین ساق یا قسمت داخلی ران حرکت می کند (بسته به اینکه کدام ریشه عصبی تحت تاثیر قرار گرفته باشد). این وضعیت ممکن است مزمن باشد یا با حرکات خاص یا انواع فعالیت بدنی رخ دهد.
علائم دیگر ممکن است شامل ضعف عضلانی، اسپاسم عضلانی، سردرد، و احساس ناراحت کننده سوزن سوزن شدن باشد
داروی آرتروز
درمان آرتروز گردن یا آرتروز کمر،شامل استفاده از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، کورتیکواستروئیدها، داروهای ضد روماتیسمی، داروهای تسکین درد و داروهای محافظتی برای مفاصل است. همچنین، مکمل‌های غذایی مانند گلوکوزامین و کندروئیتین نیز ممکن است به بهبود علائم آرتروز گردن و آرتروز کمر کمک کنند. اما قبل از استفاده از هر گونه دارو یا مکمل، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
روش های درمان آرتروز گردن
در اکثر موارد، درمان‌های آرتروز گردنی محافظه‌کارانه هستند. این روشها عبارتند از:
- استراحت
- استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) یا سایر محصولات غیر مخدر برای تسکین درد ناشی از التهاب
- درمان دستی یا کایروپراکتیک که می تواند به کنترل دوره های درد شدیدتر کمک کند
- پوشیدن گردن بند طبی برای محدود کردن حرکت و ایجاد حمایت
- سایر اشکال فیزیوتراپی، از جمله استفاده از گرما و سرما درمانی، کشش یا ورزش درمانی
- تزریق دارو (کورتیکواستروئیدها و بی حس کننده موضعی یا تزریق گاز ازون) به مفاصل ستون فقرات یا ناحیه اطراف ستون فقرات که به عنوان تزریق اپیدورال یا تزریق مفصل گردنی شناخته می شود
آرتروز گردن یک بیماری مزمن (طولانی مدت) است. اما در بیشتر موارد پیشرونده نیست. جراحی فقط در موارد نادر مورد نیاز است. هدف از جراحی حذف منبع فشار بر روی نخاع و اعصاب است. اما جراحی تنها زمانی در نظر گرفته می شود که از دست دادن شدید عملکرد وجود داشته باشد. به عنوان مثال، زمانی ممکن استجراخی در نظر گرفته شود که شما به تدریج حس و عملکرد در بازوها، ساق پاها،مچ پاها یا انگشتان خود را از دست داده باشید. هر نوع فشردگی طناب نخاعی می تواند منجر به ناتوانی عملکردی دائمی شود
روشهای درمان آرتروز کمر
درمان آرتروز ستون فقرات کمری با توجه به علائم بیمار و خصوصیات آسیب مفصل یا استخوان انجام می شود. اکثر پزشکان در شروع درمان، رویکرد محافظه کارانه ای را در پیش می گیرند و تنها در صورتی که درد یا اختلال شدید شود، گزینه های تهاجمی تر را بررسی می کنند.
در میان برخی از درمان های رایج مورد استفاده برای درمان آرتروز کمری:
فیزیوتراپی برای تقویت عضلات ستون فقرات کمری استفاده می شود. با حمایت از ستون فقرات با عضلات قوی تر، بار کمتری بر روی مفاصل فاست وارد می شود.
کاهش وزن علائم را به سادگی با کاهش فشار وارده بر مهره های کمری بهبود می بخشد. در حالی که کاهش وزن برای کسانی که دچار اختلال عملکرد هستند دشوار است، ورزش‌های کم فشار(مانند شنا) همراه با رژیم غذایی کم کالری اغلب می‌توانند به نتایج مورد نیاز برای کاهش درد دست یابند.
داروهای ضد التهابی می توانند تورم و التهاب را در داخل و اطراف مفصل مهره کاهش دهند. در حالی که داروهای بدون نسخه مانند (ناپروکسن) یا ادویل (ایبوپروفن) اغلب می توانند تسکین کافی ایجاد کنند، داروهای تجویزی قوی تری مانند ولتارن (دیکلوفناک) و آرتروتک (دیکلوفناک/میزوپروستول) گاهی مورد نیاز هستند.
استفاده از یخ و گرما نیز می تواند در تسکین کمردرد موثر باشد. گرما می تواند به “شل شدن” ستون فقرات قبل از فعالیت کمک کند، در حالی که یخ بهتر است بعد از فعالیت برای کاهش التهاب استفاده شود.
درمان کایروپراکتیک ممکن است آنطور که برخی پیشنهاد می‌کنند، تراز ستون فقرات را تغییر ندهد، پلی میتواند با شل کردن بخش‌های فشرده شده مهره‌ها، تسکین کوتاه‌مدت را فراهم کنند.
تزریق اپیدورال شامل تزریق یک استروئید به نام کورتیزون در داخل یا اطراف عصب فشرده است. کورتیزون می تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند و در نتیجه التهاب موضعی و درد رادیکولار را تسکین دهد.
