آرتروز (استئوآرتریت ستون فقرات)

چگونه آرتروز می تواند ستون فقرات را تحت تاثیر قرار دهد؟

با افزایش سن افراد، تغییرات بیوشیمیایی خاصی روی بافت های موجود در سراسر بدن تأثیر می گذارد. در ستون فقرات، ساختار دیسک های بین مهره ای (لایه بیرونی، هسته داخلی) ممکن است به خطر بیفتد.

حلقه بیرونی دیسک یک ساختار لاستیک مانند است که از ۶۰ نوار متحدالمرکز یا بیشتر از فیبر کلاژن به نام لاملا تشکیل شده است. هسته داخلی دیسک یک ماده ژل مانند در داخل دیسک بین مهره ای است که توسط حلقه فیبروزی پوشانده شده است. فیبرهای کلاژن همراه با آب و پروتئین ها هسته را تشکیل می دهند.

بهترین متخصص ستون فقرات گردن و کمر

اثرات تخریبی پیری می تواند ساختار حلقوی فیبروزی بیرونی را تضعیف کند و باعث ساییدگی یا پارگی  شود. محتوای آب هسته با افزایش سن کاهش می‌یابد و بر توانایی آن برای  جذب شوک (برگشت به حالت اولیه بعد از فشردگی) تأثیر می‌گذارد. تغییرات ساختاری ناشی از تخریب ممکن است ارتفاع دیسک را کاهش داده و خطر فتق دیسک را افزایش دهد.

مفاصل فاست جانبی ستون فقرات هستند.هر بدن مهره دارای چهار مفصل فاست است که مانند لولا کار می کنند. این مفاصل متحرک ستون فقرات  خم شدن و چرخش را امکان پذیر می کنند.

مانند سایر مفاصل، سطوح مفصلی استخوانی با غضروف پوشانده شده است. غضروف نوع خاصی از بافت همبند است که سطحی  لغزنده و‌ روان با اصطکاک کم را فراهم می کند. تخریب مفصل فاست باعث از بین رفتن غضروف و تشکیل استئوفیت ها (به عنوان مثال، خار استخوان) می شود. این تغییرات ممکن است باعث  آرتروز شود که به عنوان بیماری تخریبی مفصل نیز شناخته می شود.

استخوان ها و رباط ها

استئوفیت ها (به عنوان مثال، خارهای استخوانی) ممکن است در مجاورت صفحات انتهایی جسم مهره تشکیل شوند که ممکن است خون رسانی به مهره را به خطر بیندازند. علاوه بر این، صفحات انتهایی جسم‌مهره ممکن است به دلیل استخوان‌سازی ،سفت شوند.( ضخیم شدن یا سفت شدن استخوان زیر صفحات انتهایی)

تاندون ها،نوارهایی از بافت فیبری هستند که ساختارهای ستون فقرات (مثلاً مهره‌ها) را به هم متصل می‌کنند و در برابر حرکات شدید (مثلاً خم شدن) محافظت می‌کنند. با این حال، تغییرات تخریبی ممکن است باعث شود که رباط ها بخشی از قدرت خود را از دست بدهند. لیگامنتوم فلاووم (یک رباط اولیه نخاعی) ممکن است ضخیم شده و از پشت  به فضای داخل نخاعی فشار بیاورد.

بهترین متخصص ستون فقرات گردن و کمر
علل آرتروز ستون فقرات می تواند به دلیل تعدادی از عوامل مختلف ایجاد شود. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد: استفاده مکرر و بیش از حد ،آسیب‌های ناشی از فشار مکرر می‌تواند ناشی از فعالیت‌هایی باشد که مستلزم خم شدن مکرر، کار کردن در سطح زمین یا ایستادن در حالت خمیده است. این نوع صدمات می توانند در ایجاد آرتروز نقش داشته باشند.

 پیری: با بالا رفتن سن، دیسک های ستون فقرات محتوای آب خود را از دست می دهند. این باعث کوچک شدن آنها، از دست دادن توانایی خود در بازگشت به حالت اولیه و شکننده تر شدن آنها می شود.

تروما: ضربه مستقیم ناشی از تصادف یا افتادن که به ستون فقرات و بافت های اطراف آسیب می رساند نیز می تواند منجر به آرتروز شود. دوره التهاب اولیه ناشی از صدمات می تواند منجر به تخریب، بزرگ شدن مفصل و سایر مسائل مرتبط با آرتروز شود.

 عوامل خطر برای ایجاد آرتروز

 عوامل متعددی می تواند شما را مستعد ابتلا به آرتروز کند. این شامل:

ژنتیک: سابقه خانوادگی آرتروز می تواند منجر به افزایش خطر انحطاط ستون فقرات شود. این علاوه بر اثرات طبیعی پیری است.

کایروپراکتیک چه تاثیری بر درمان بیماری های ستون فقرات دارد؟

 سیگار کشیدن: سیگار کشیدن باعث ایجاد چندین تغییر التهابی در بدن می شود، از جمله در بافت های اطراف اسکلت محوری (استخوان های جمجمه، گردن، پشت و قفسه سینه) و مهره ها. این تغییرات التهابی مزمن می تواند منجر به نوعی تخریب شود که در آرتروز دیده می شود

. فقدان ورزش: سبک زندگی کم تحرک یا ورزش نکردن می تواند با تضعیف عضلات حمایت کننده از ستون فقرات به کمردرد کمک کند. این منجر به قرار دادن وزن مستقیم روی مفاصل می شود.

 شغل: شغلی که نیاز به اعمال بیش از حد و تکراری دارد ممکن است شما را مستعد ابتلا به آرتروز کند، زیرا ممکن است دچار آسیب‌های فشاری مکرر شوید.

آرتروز اغلب ستون فقرات کمری را در افراد بالای ۴۰ سال درگیر می کند.

درد و سفتی صبحگاهی از شکایات رایج هستند.

درد ممکن است همراه با فعالیت باشد. حرکت باعث تحریک  درد  می شود.

نشستن برای مدت طولانی ممکن است باعث درد و سایر علائم به دلیل فشار بر مهره های کمر شود.

حرکات تکراری مانند بلند کردن و خم شدن (به عنوان مثال، کار دستی) ممکن است باعث افزایش درد شود.

درمان دستی ستون فقرات

عوارض مرتبط با آرتروز

یک عارضه شایع مرتبط با آرتروز، تنگی نخاع است. تنگی نخاع زمانی است که فضای اطراف نخاع باریک شده و به ستون فقرات فشار وارد می کند. این می تواند باعث التهاب ریشه عصبی شود.

در تنگی کانال کمر، ممکن است درد، ضعف یا بی حسی را در پاها، ساق پا یا باسن تجربه کنید. درد ممکن است رادیکولار یا انتشاری به پاها باشد یا بیشتر شبیه گرفتگی است. در موارد شدید، تنگی می تواند بر عملکرد مثانه و روده تأثیر بگذارد.

عارضه دیگری که در هر مرحله از بیماری ممکن است رخ دهد، شکستگی های فشاری است. مهره ها تحت فشار عضلات و استخوان های اطراف فشرده می شوند و خرد می شوند و باعث درد، ضعف یا فلج در قسمت های مختلف بدن شما می شوند.

درمان دستی ستون فقرات

درمان های بالقوه برای آرتروز

در حالی که آرتروز قابل برگشت نیست و هیچ درمانی وجود ندارد، چندین گزینه درمانی برای کمک به کاهش درد و جلوگیری از پیشرفت بیشتر بیماری در دسترس است.

ورزش: تمرینات تقویتی عضلات مرکزی می تواند به ایجاد ثبات در ستون فقرات در حین حرکت، حمایت از مهره ها و بهبود توزیع فشار بیومکانیکی در امتداد اسکلت محوری کمک کند. علاوه بر این، اگر در یک محیط کم تحرک کار می کنید، سعی کنید برای جلسات ورزشی مکرر و کوچک همراه با استراحت های کوچک اقدام کنید. مدام تغییر وضعیت بدهید و در یک پوزیشن نباشید.این تمرینات کوچک ممکن است به جلوگیری از استرس‌های فیزیکی مداوم که ناشی از ماندن در وضعیت نشسته برای مدت طولانی بدون وقفه ایجاد میشود، کمک کند.

فیزیوتراپی (PT): یک گام مهم فراتر از ورزش منظم، فیزیوتراپی است که به شما کمک می کند تا به طور خاص بر نیازهای فردی خود تمرکز کنید. فیزیوتراپی با ارزیابی توسط یک پزشک متخصص طب فیزیکی و‌توانبخشی شروع می شود، که می تواند مناطقی از بدن شما را که از تمرینات فیزیوتراپی سود می برند را شناسایی کند. آنها می توانند به ایجاد یک برنامه تمرینی مخصوص  در خانه  کمک کنند که می توانید به تنهایی و در زمان هایی که برای شما مناسب است انجام دهید.  متخصص ستون فقرات شما میزان موفقیت درمان فیزیوتراپی را کنترل می کند و در صورت نیاز دوره درمانی را تغییر می دهد.

کایروپراکتیک چه تاثیری بر درمان بیماری های ستون فقرات دارد؟

داروهای تجویز شده: داروهای ضد التهابی (موسوم به NSAID) اغلب بیشترین تسکین را ارائه می دهند. ملوکسیکام، دیکلوفناک و ناپروکسن برخی از رایج ترین نمونه ها هستند. شل کننده های عضلانی مانند سیکلوبنزاپرین می توانند به کاهش اسپاسم های دردناک عضلانی که ممکن است توسط آرتروز ایجاد می شود، کمک کنند. در موارد شدید، داروهای مخدر مانند اکسی کدون،  یا مورفین ممکن است به تسکین کوتاه مدت کمک کند. اینها همچنین ممکن است به طور موقت در حین بررسی گزینه های دیگر مانند جراحی استفاده شوند. با این حال، مواد افیونی هم به دلیل پتانسیل اعتیادآور و هم به دلیل کاهش اثربخشی آنها برای کنترل درد، گزینه ضعیفی برای درمان مداوم هستند.

تزریق استروئید: تزریق استروئید  در فضای اپیدورال می تواند به ویژه برای تسکین کمردرد ناشی از فتق دیسک، که وضعیتی است که می تواند از آرتروز ایجاد شود، مفید باشد. استروئیدها التهاب ریشه عصبی را کاهش میدهند در نتیجه می تواند درد را تسکین دهد.